Skip to main content

TROKIT!

Nëse nuk përgjigjem, futu brënda… Mos prit të të them hyr, kemi hapur zemrën shumë herë e spo na duket gjë hic hapja e derës. Mikëpritjen e gostis në formën time më të mirë që di, mirëkuptimit.
Jeta ime është shumë e gjallë, ashtu sikurse e jotja. Ne thjesht kemi pikëpamje të ndryshme. Unë mbaj tulipanë, ti nuk I pëlqen lulet, unë apple, ti Samsung!

Tavolina ime është plot, të ëmbla më së shumti. Pjatat i dua me ngjyra, më japin jetë, Croissant-in e pëlqej me cokollatë, në ditët e vjeshtës, cajin e shoqëroj përherë me mjaltë, ëaffles me caramel, lëngun e portokallit e shoqeroj me pak limon, luleshtrydhet dhe manaferrat i dua pak të ngrira, kafen pa sheqer dhe me qumësht.
Kjo është gostia e jetës time, javës time:

Të hënën përpiqem ta kënaq syrin me idenë se një javë produktive më pret në vijim, e përgatitem për të gjitha.
Të martën dua pak “mëkat të ëmbël” me shije të errët. Për t’ia lëshuar gjithë bestytnitë e gojë-dhënat se e marta është ditë tersi!
Të mërkurën i jap vetes ilac, mjalt, për shpirtin, për trupin. Ulur me revistën time të preferuar në dorë, mbledhur këmbët në kolltuk, rrufis gllënka të ëmbla që më shumë i dua sesa më duan!
E enjtja është e preferuar ime, ja toleroj vetes karamelin, më kujton fëmijërinë, duart plot i mbaja me to, egoiste për ta shijuar vetëm vetë, nuk bëja kompromis ndarjeje në grup të tyre.
Të premtes i jam dhënë komplet me vitaminë të portokallit e limonit. Përgatis vetes për një fundjavë energjike. I duhem e fortë edhe asaj.
Rregullisht të shtunën në mëngjes, marr një dozë me fibra të mira luleshtrydhesh e manaferrash, një llasticë në kërkesë, një maniake në shëndet.
Të dielës i jam ulur përballë, e sodis prej një stoli zjarrin që kam ndezur e në sfond mbasditen e saj e kam si muzikë relaxi. Me ty kafe i kam mirë punët, ty ti kam thënë të gjitha! Po nuk e pij të fundit pikë pa i thënë edhe dy rreshta para se të shkojë ora 12 e të hyjë e hëna.

Tavolina është jeta ime!

Se si ushqehem, se si gostitem, është e gjitha mënyra se si e jetoj unë jetën, se cfarë zgjedh për të ngrënë, është forma me të cilën përcjell tek secili, në vecanti, sjelljen time, se si e stolis, është dekori që më prezanton karakterin. Ashtu sikurse edhe ti.

Mua mos ma gjyko tavolinën, ushqimi është bekim!


Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more